İngilizce orijinalinden okumak için tıklayınız.
Bizim
hatamız değil!
Ergen veya yetişkin
olarak geçmişe bakarak sessizliği bozmak için elimize geçen fırsatları
kaçırdığımıza üzülmek çok kolaydır. Bunu yaparken korkmuş/kafası karışmış
çocuğun bakış açısından değil, yetişkin birinin bakış açısından baktığımızı
hatırlamamız gerekir. Çocukken neden söylemediğimizi kendimize hatırlatmamız
gerekir, böylece çocuk halimizi daha çok kabullenebilir, şefkat ve anlayış
gösterebiliriz.
Çocukların cinsel
istismarı bildirmemelerinin birçok nedeni vardır ve çoğu hayatta kalanın[1], söylememesi için birden fazla nedeni
vardır. Bu kesinlikle kapsamlı bir liste değildir ama nedenlerden birkaçı
aşağıda sıralanmıştır. Belki, bir iki tanesini, kendinizinkiyle
özdeşleştirebilirsiniz.
Başkalarına zarar
vereceğini söyleyerek tehdit etme: İstismarcılar, bir başkasına
söylerseniz, sevdiğiniz birine zarar vererek sizi cezalandıracağını söyleyerek
sizi açıkça tehdit edebilirler. Bir istismarcının ev hayvanını öldüreceğini
veya ebeveynine, kardeşine zarar vereceğini söyleyerek tehdit etmesi hiç de
alışılmadık değil. Küçük bir çocuk için bu inanılmaz korkunç bir şeydir. Değer
verdiğiniz kişileri korumak için sessiz kalmanız gerektiğine inanmanıza neden
olabilir.
Kendinize daha
fazla zarar verecek tehditler: İstismarcılar eğer söylerseniz sizi daha
fazla cezalandıracaklarını söyleyerek tehdit edebilirler. Sağ kalanları
abartmasız sessizliğe sürükleyen cezalar uydurabilirler.
“Benim hatam”: Birçok istismarcı
kurbanlarını “yetiştirir” ve zaman içinde size, sanki yanlış bir şey yaptığınız
için olayın sorumlusunun da siz olduğunuzu hissettirirler. Bunu size uzun süre
söylerlerse siz de suçlu olduğunuza inanırsınız. Belki de, biri öğrenirse
yetimhaneye veya çocuk hapishanesine gönderileceğiniz söylenmiştir ve herkes
sizin x,y ve z olduğunuzu düşünecektir. Birçok çocuğun istismarın suç ortağı
olarak suçlanmaktan korktuğu için istismarı söylememesi çok anlaşılır bir
şeydir.
İstismarcının
başının belaya girmesini istememe: Bazen istismarcılar ebeveyn, kardeş, aile
dostu, dini lider vs. gibi çocuğun çok yakınından kişilerdir. Bazen çocuklar
istismarcılarının başının derde girmesini istemeyebilir. Bu kişinin hapse
gönderileceğinden veya bu kişiyi tekrar görmesine izin verilmemesinden
korkabilirler. Açıkçası eğer bu kişiyi seviyorsanız genellikle sessizlik
kazanır. Özellikle de, ailenin dağılmasına neden olduğu düşüncesi katlanılması
çok zor olabilir.
“Ne diyeceğimi
bilmiyorum”: Açıktır ki, bir çocuğun kelime dağarcığı özellikle de cinsel
davranışlar söz konusu olduğunda biz yetişkinlerinki kadar gelişmiş değildir.
Bir sohbette konuyu nasıl açacağını veya hangi kelimeleri kullanacağını bilmeme
gibi söylemenin önünde gayet pratik engeller olabilir. Yetişkinler bile
istismar içeren seks hakkında konuşmakta zorlanırken küçük bir çocuk olarak
bunu yapabileceğinizi kendinizden nasıl bekleyebilirsiniz. Ayrıca, eğer size ne
yapıldığı konusunda kafanız karışıksa olayı nasıl tarif edebileceğinizi
bilmeniz neredeyse imkânsızdır.
Rüşvet: Bazı çocuklara sır
saklamaları için rüşvet verirler. Mesela, istismarcı size para vereceği veya
size güzel şeyler alacağı vaadinde bulunabilir. Bu “ödüller” istismarcıya ve
istismara karşı hislerinizi şaşırtabilir.
“Ama istedim”: Bazı hayatta
kalanlar yaşananları “olumlu” sayarak sessiz kalırlar. Örneğin, sevgi ve
şefkate muhtaç çocuklar istismarcılarından sevgi ve şefkat gördüklerini
hissedebilirler. Hiçbir insanı temas olmamasından daha iyi görünebilir. Anlaşılır
biçimde, uyarılmayla sonuçlanan cinsel tahrik çocuğun iyi hislerle kötü hisleri
birbirinden ayırt etmesini zorlaştırabilir. Belki de hayatında ilk defa çocuğa
kendini “özel” ve arzu edilen olarak hissettirmiş olabilir.
“Yanlış olduğunu
bilmiyordum”: Özellikle istismar çok küçük yaştayken başlamışsa, bunun
herkesin yaşadığı bir şey olmadığının ayırdında olmayabilirsiniz. İstismar
günlük hayatınızın bir parçası haline gelir ve bir istismar olduğunu kabul
etmek zor olur.
"Söylememek"
sizi çocukken uğradığınız cinsel istismardan sorumlu kılmaz. Eğer yetişkin
olarak istismardan bahsetmenin ne kadar zor olduğunu düşünüyorsanız, çocukken
istismardan bahsetmeyi kendinizden nasıl beklediğinizi, kendinize sorun. Birçok
çocuk için “konuşmak” uygun seçenek değildir.
