Zor yazılar serisinin ilki: Tecavüz

Geçen yıl kasım ayında bu yazının başını Ali'ye göndermiştim ve şubat ayında bana şu cevabıyla beraber yazıyı hatırlatmıştı. "Belki yakın zamanda bu yazıyı da tamamlarsın" Bu meseleyi en çok Ali'yle konuşurduk. Yazmanın, ifade etmenin ne kadar zor olduğunu ama zor olduğu kadar da önemli ve gerekli olduğunda hemfikirdik. Hayattayım blogunu da zaten bu amaçla açmıştı. Hayatta kalanların ortak paylaşımları için, dayanışma ve güçlenme için. Benim de peşinden koşacağım açtığım bir dava yok ne yazık ki. Ama teşhir etmenin ve kişinin kendini hazır hissettiğinde yazmasının başka insanlara da destek olacağına inanıyorum. Ben de hayatta kalan biriyim ve hepimizin hikayesi gibi bu da kıymetli. Ali'yle konuştuğumuz yazıyı bitirdim. Paylaşırken hala endişe etsem de artık zamanı geldi diyorum. 

Bu yazı http://cinsel-istismardan-hayatta-kaldim.blogspot.com/ için hazırlanmıştır. 

.......................

Ben... 2011 Mayıs ayının başında ya da sonunda. Tam tarihini hatırlamıyorum. Karıştırıyorum. Ankara’da. Çok yakınımda olan heteroseksüel natrans bir adam tarafından tecavüze uğradım.

Bu adam benim çok yakınımdaki bir adamdı. Onu Ankara'da tanıdım.

Cüzdanında bir gün filmini çekeceğini söylediği bir trans erkeğin, katil olduğu ve İzmir'de bir hapishane de yattığını yazan bir haberin gazete parçasını taşırdı. Ona açıktım ve bu haberi ben ona açılmadan önce görmüştüm. Yani benden gayrı da trans erkeklerle ilgiliydi ve merak ediyordu.

Ben ona açıldıktan sonra da bu haberi göstermişti. Ben masada ağlamıştım ve karşılaşmamızda bir işaret var demiştim. Ona bir kez daha güvenmiştim. Ondan bir tehlike geleceğini, bana zarar vereceğini, beni istemediğim bir şeye zorlayacağını hiç düşünmemiştim. Beraber loto oynardık, maç seyrederdik ve içerdik. İçmeyi o da ben de severdik. Ben adama aşık olmuştum. Onun bir sevgilisi vardı. Ondan hiç bir zaman bir şey talep etmemiştim. Bazen birlikte de olurduk ama ben istediğim zamanlar. Onun böyle bir talebi olmazdı. buna da zorlamazdı. Aramızda yazılı olmayan bir kural gibiydi de. Aynı zamanda iş yerinde de beraberdik. Bana çok yardımcı oluyordu. İşi de öğretiyordu. Ona olan güvenim ve sevgim günden güne artıyordu.

Sonrası malum. Henüz bu kısmı açıktan yazamadığımı fark ettim. Bu yazı için de uzun süre bekledim. Bazen tek bir cümle yazdım, kapattım. Bazen de hiç açmadım bile. 

Olay olduktan bir hafta sonra İstanbul'a taşındık ve ben böyle bir şey yaşadığımı yok saydım. O yılın aralık ayına kadar da o adamla telefonla iletişimimi sürdürdüm. Sonra geriye doğru yavaş yavaş hatırladım. Hatırladığımda ilk yaptığım şey kendimi suçlamak oldu. Uzun süre böyle bir şey olduğunu kabul  etmedim. Şiddet uyguladı diye tanımladım. Ama şiddetten başka bir şeydi yaşadığım şey. Bu süreçte arkadaşlarımın yardımı ve desteğiyle hayatta kaldım. Aynı yıl Temmuz ayında panik ataklarım başladı ve evden çıkamaz hale geldiğimde cinsel suçlarla ilgilenen bir psikologa başladım. Bir yıl sonrasında da sokakta, otobüste falan kadınlara laf atan adamlara saldırmaya başladım. Bütün erkekler suçluydu gözümde. Ve psikiyatriye de giderek hap kullanmaya başladım. Bu süreçte travma sonrası yaşanan psikolojik sorunlardan bazılarını da yaşadım.  

Şimdi başladığım yerden çok daha farklı bir noktadayım ve çok daha iyiyim. 

Yazılanları okudukça ve hayatta kalanları tanıdıkça ben de hayatta kaldım. Ve her şeye rağmen tutundum. Yalnız olmadığımı bunun sadece benim başıma gelmediğini bilmek, hayatta kalmayı başaran insanların deneyimlerinden yararlanmak iyi geldi. 

.......................

Belki sonra tekrar yazarım ama uzun süre uğraştığım bu meseleyi şimdilik bu kadar ifade edebiliyorum.